We kunnen de tijd niet terugdraaien. Hoe graag we het af en toe (of vaak) zouden willen, het is onmogelijk. Dingen die zijn gebeurd, zijn gebeurd en dat is dat. Niks meer aan te doen. Spijt hebben we allemaal wel eens, maar spijt hebben heeft geen zin. Spijt hebben van dingen die je wel of juist niet hebt gedaan, je hebt er uiteindelijk niks aan. In het nu leven, dat moeten we doen. Ik zeg het al zo vaak tegen mezelf: vergeet het verleden, leef in het nu! Maar waarom blijft dat toch zo moeilijk? Kunnen we niet makkelijk vergeten wat is gebeurd? Ik blijf er maar aan denken. Het verleden. De keren dat ik wilde zeggen wat ik voelde maar het niet deed. De kansen die ik had kunnen grijpen maar aan me voorbij heb laten gaan omdat ik bang was. Kan ik die dingen nu niet eens vergeten? Het verleden is het verleden. Het is van invloed op het heden, maar hoort het niet te beheersen. Elke dag kan een nieuw begin zijn. Carpe diem. Seize the day. Pluk de dag, zeggen ze. Ik zal het proberen. Nee: ik zal het doen.